કીર્તન મુક્તાવલી
(૧) મારા વા’લાજી શું વા’લપ દીસે રે
નવેમ્બર ૧૭, ૧૯૭૫. બોચાસણ. ગ્રહણની સભા દરમ્યાન પ્રમુખસ્વામી મહારાજે કથામાં ‘સાચા શૂરા’ વિશે નિરૂપણ કરતાં જણાવ્યું: “જેની સાથે હેત હોય તેની વાત તરત મનાઈ જાય. મોટાપુરુષને વિષે હેત ન હોય તો તેઓની વાત પણ ન મનાય. ભગવાનની ભક્તિ, ગુણગાન કરતાં હોય ત્યાં ભાલા વાગતા હોય તોય જવું. શૂરવીર લડાઈમાં વિચાર કરે કે ‘શું થશે?’ ઉપાધિ આવી પડે તોય તેને સંગે રાજી રહેવું. જ્યારે શાસ્ત્રીજી મહારાજ નીકળ્યા તે દહાડે ગામોગામ ઉપાધિ જ હતી ને! રોટલા, મરચું ને છાશ જમતા. મહેનત પાછી ખરેખરી. ‘સાત ભાઈ વચ્ચે એક સૂંથણું’ – એટલે વહેલા જમે તે જમે ને બીજા તો દાળિયા ફાકી રહેતા. પણ એક જ ધ્યેય હતો તો ઉપાધિનો વિચાર આવ્યો નહીં. અટલાદરામાં પહેલેથી જ જાતમહેનત. તે સ્વામી કહેતા, ‘આપણે બાહુબળે કરીશું.’ તે વખતે પૈસા ભરવાના હોય તો શાસ્ત્રીજી મહારાજ કહે, ‘એક કથા કરી આવું. પછી પૈસા આપું.’ આવી પરિસ્થિતિ હતી.
“દેહસુખ જેને વહાલું હોય તે આ કાર્ય ન કરી શકે. સોમો ભગત વગેરે દાળિયા, મમરા જે મળે તેનાથી ચલાવી લેતા. ખાવા-પીવાની આસક્તિ હોય તો તેમ થાય? દરેકને ભીડો હતો પણ રાજી કરવાની વાત હતી. ‘ભાલા તણા મેહ વરસે’ એવું જ હતું ને! અત્યારે આટલું બધું સુખ છે તોય આઘાપાછા થઈએ છીએ. ભગવાનનો વિશ્વાસ નથી તેને નપુંસક જેવો જાણવો. નિષ્ઠા ન હોય તે નપુંસક જેવો છે. ભગવાનને પોતાના જેવા જાણીએ, સરખા જાણીએ તો હેત ન થાય, ભક્તિ ન થાય.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૩/૧૧૨]
(1) Mārā vā’lājī shu vā’lap dīse re
November 17, 1975. Bochasan. During the sabhā held during the eclipse, Swamishri Pramukh Swami Maharaj explained the characteristics of a brave devotee, “One immediately believes the words of those he loves. If one does not have love for the Mota-Purush, then one will not believe his words. Even if one is hurt by spears where one offers devotion to God, one should go there. A brave soldier does not stop to think about what will happen. Even if one encounters troubles, one should remain pleased. When Shastriji Maharaj separated, all he encountered were hardships in whichever village he went. They ate rotlā, peppers and buttermilk. And yet, they had to endeavor. (There is a saying) ‘Seven brothers have to share one pair of trousers!’ Meaning, one who eats early gets to eat and others have to eat chick peas and be content. However, they had one goal, so they did not think about their troubles. In Atladra, everyone had to fend for themselves from the beginning. Swami (Shastriji Maharaj) used to say, ‘We will (build it) with our own strength.’ At that time, if money was owed, Shastriji Maharaj would say, ‘Let me go discourse first. Then I will address the money owed.’ These were the circumstances.
“One who holds the happiness of the body dearly cannot do this task. Soma Bhagat and others sustained themselves by eating chick peas, puffed rice, and whatever else they could get. If one has weakness for enjoying food and drink, can they do this? Everyone faced burdens, but they wanted to please Swami. It was as if they were showered with spears. Today, we have so much happiness (absence of hardships), yet we still try to escape. One who has no faith in God should be known as impotent. One who has no faith is impotent. If one understands God to be like themselves, then one cannot offer devotion to him.”
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 3/112]
